Στην Ελλάς του 2016...Συζήτηση στην Βουλή σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών για το Ασφαλιστικό...
Ατάκες, ευφυολογήματα, αστεϊσμοί, στείρα πολιτική αντιπαράθεση... αλλά για την ουσία ΜΗΔΕΝ.
Οφείλω να αναγνωρίσω, ότι παρά τις τεράστιες διαφωνίες με το προς κατάθεση ασφαλιστικό, είναι μια ολοκληρωμένη πρόταση με χαμένους και κερδισμένους βεβαίως.
Είναι βέβαια η κυβερνητική πρόταση.
Σύσσωμη η αντιπολίτευση διαφωνεί. Θεμιτό και ως ένα βαθμό λογικό.
Αντιπρόταση όμως;
Υπάρχει ή όχι θέμα;
Απαιτείται παρέμβαση, ναι ή όχι;
Απαιτείται διάλογος, ναι ή όχι;
Απαιτούνται προτάσεις ρεαλιστικές που θα βοηθήσουν την δημιουργία ενός βιώσιμου και σταθερού ασφαλιστικού συστήματος χωρίς ιδεοληψίες και μικροπολιτικό τυχοδιωκτισμό.
Απαιτείται σύνθεση.
Απαιτείται ειλικρινής διάλογος και όχι διάλογος κωφών.
Εδώ μιλάμε για την επιβίωση των νυν συνταξιούχων και την διασφάλιση των νυν εργαζομένων αλλά και το σημαντικότερο, αφορά τα παιδιά μας.
Τα μπαλώματα, οι μεγαλοστομίες, οι μικροπολιτικές, οι παρεμβάσεις με ιδεολογικοπολιτικό πρόσημο δεν είναι λύση. Είναι διαιώνιση και μετάθεση ευθυνών στο μέλλον.
Απαιτείται επιτέλους λύση.
Όχι μια κάποια λύση, αλλά η καλύτερη δυνατή, η οποία θα προέλθει μέσα από σοβαρή μελέτη σοβαρών προτάσεων, οι οποίες θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη την βιωσιμότητα και των αριθμών αλλά και των ανθρώπων. Για ανθρώπους δεν μιλάμε άλλωστε;
Αυτό όμως προϋποθέτει ένα πολιτικό προσωπικό, που για μια τουλάχιστον φορά, θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Όχι μικροπολιτκές.
Όχι ιδεοληψίες.
Όχι, όχι για το όχι.
Υπευθυνότητα τώρα από όλους.
Επιτέλους αξίζουμε κάτι καλύτερο. Η συνεννόηση στα δύσκολα εθνικά ζητήματα είναι μονόδρομος.
